OEFENING 1
STAP 1: DOWNLOAD ONDERSTAAND DOCUMENT
In dit document zal je alle antwoorden noteren over de oefeningen op deze website.
STAP 2: OEFENING 1
Hieronder vind je drie fragmenten. Lees/beluister de fragmenten en bepaal het vertelperspectief. Noteer je antwoorden in het werkdocument dat je hierboven downloadde.
Fragment 1: De kikkerkoning
Lees het korte fragment uit het sprookje: 'De kikkerkoning' en bepaal het vertelperspectief.
Lang geleden in een tijd toen dromen nog geen bedrog waren, leefde er een koning die een dochter had. Ze was zo mooi dat zelfs de zon, die toch heel wat gewend was, graag voor haar achter de wolken vandaan kwam.
Elke dag mocht ze kiezen wat ze ging doen, en elke dag koos ze ervoor in de paleistuin te spelen met haar gouden bal.
De prinses gooide de bal dan hoog in de lucht en ving hem weer op. Altijd. Tot op die ene dag... Het prinsesje keek even de andere kant op en 'PLONS'... Haar mooie gouden bal belandde in het water. Gelukkig was daar een kikker die haar wilde helpen. "Kwaak!" Hij viste de bal van de bodem in ruil voor vriendschap. Het prinsesje beloofde dat ze vriendjes zouden worden. Maar ze meende er niets van.
Toen ze de bal terug had, rende ze snel naar het paleis. Nog dezelfde avond werd er op de paleisdeur geklopt. "Kwaak! Doe open... Ik ben het, de kikker!" De kikker kwam zijn beloning halen. Hij at mee aan de koninklijke tafel en dronk uit een koninklijk glas. Toen wilde de kikker nog een kus van de prinses. "Bah! Dat is toch vies!" Maar de prinses deed het toch en wat er toen gebeurde...
Fragment 2: Harry Potter
Beluister onderstaand fragment uit 'Harry Potter en de Halfbloed Prins' van J.K. Rowling tot en met 1 minuut en 30 seconden en bepaal het vertelperspectief.
Lees je liever? Dat kan! Hieronder vind je exact hetzelfde fragment.
Het was tegen middernacht en de premier zat alleen in zijn werkkamer. Hij las een lang memo dat hij onmiddellijk weer vergat, zonder dat er ook maar één greintje van de inhoud bleef hangen. Hij wachtte op een telefoontje van de president van een ver land en had eigenlijk weinig ruimte in zijn hoofd voor iets anders behalve de vraag wanneer die stomme kerel nou eindelijk eens zou bellen, terwijl hij probeerde de onaangename herinneringen aan een lange, vermoeiende en lastige week te onderdrukken. Hoe meer hij zijn best deed om zich te concentreren op de tekst die voor hem lag, hoe duidelijker hij het gezicht zag van een van zijn politieke tegenstanders, dat hem vol leedvermaak aankeek. Deze tegenstander was 's avonds in het nieuws geweest, niet alleen om alle verschrikkelijke dingen op te sommen die afgelopen week gebeurd waren (alsof iemand daar nog aan herinnerd hoefde te worden), maar ook om uit te leggen waarom die rampen stuk voor stuk geheel aan de regering te wijten waren.
De bloeddruk van de premier steeg zodra hij aan de beschuldigingen dacht, want ze waren oneerlijk en niet waar. Hoe had de regering in 's hemelsnaam kunnen voorkomen dat die brug instortte? Het was schandalig als mensen insinueerden dat er te weinig geld uitgegeven werd aan onderhoud. De brug in kwestie was nog geen tien jaar oud en zelfs de grootste deskundigen konden niet verklaren waarom hij plotseling doormidden was gebroken en er minstens tien auto's in de waterige diepte van de rivier waren gestort.
Fragment 3: Schildpadden tot in het oneindige - John Green
Lees het korte fragmentje uit 'Schildpadden tot in het oneindige' van John Green en bepaal het vertelperspectief.
Op het moment dat ik voor het eerst besefte dat ik weleens fictief zou kunnen zijn, bracht ik mijn weekdagen door in een van overheidswege gefinancierde instelling aan de noordkant van Indianapolis die de White River High School heette, waar ik op een specifiek tijdstip - tussen 12:37 uur en 13:14 uur - mijn lunch at in opdracht van machten die zoveel groter waren dan ikzelf dat het onbegonnen werk was ze te omschrijven. Als mij een andere lunchtijd was toegewezen, of als de tafelgenoten die de medeauteurs waren van mijn lot die dag in september een ander gespreksonderwerp hadden gekozen, dan zou mij een ander einde hebben gewacht, of op z'n minst een ander midden.
Maar ik kreeg door dat je leven een verhaal is dat over jou wordt verteld, en niet een dat jij vertelt.
Natuurlijk doe je alsof jij de auteur bent. Je moet wel. Als
om 12:37 uur dat monotone gepiep van hogerhand klinkt denk je: ik kies ervoor om nu te gaan lunchen. Maar in werkelijkheid beslist de bel. Je denkt dat je de schilder bent, maar je bent het doek.